آغازیان،باکتریها،قارچها و آنتی بیوتیک

آغازیان

آغازیان یکی از فرمانروها (سلسله‌ها)ی جانداران است.

آغازیان دربرگیرنده آن دسته از یوکاریوت‌ها هستند که ریز ومیکروسکوپی بوده و معمولاً با تقسیم دوتایی تکثیر می‌شوند. آغازیان یک گروه پراتبار (پارافایلتیک)^[۴] هستند.

آغازیان بر پایه رده‌بندی‌های جدید به دو گروه تقسیم می‌شوند:

• تک‌یاختگان جانورمانند که شامل آمیب‌ها، پارامسی و اسپوروزوآ می‌باشند

• تک‌یاختگان گیاه‌مانند که درای کلروپلاست و تاژک هستند و شامل اوگلناها می‌باشند.

آغازیانآغازیان (Protists)فرمانرو آغازیان جانداران گوناگونی را در خود جای می‌دهد. آغازیان که یکی از قدیمی‌ترین گروه‌های جانداران‌اند، بیش‌تر تک سلولی و میکروسکوپی هستند؛ اگرچه بعضی از آن‌ها پرسلولی‌اند و جثه‌ی بزرگ دارند. کلپ‌ها نمونه‌ای از این آغازیان‌اند. از آن‌جایی که آغازیان تنوع بسیاری دارند، ویژگی‌های بسیار متفاوتی نیز دارند. اهمیت آغازیان ازنظر تکاملی این است که وضعیت یوکاریوتی و پرسلولی بودن برای اولین‌‌بار در این جانداران شکل گرفته است؛ از طرفی شکل‌گیری مشخص ساختار تولید مثلی و به دنبال آن تولید مثل جنسی ابتدا در این گروه از جانداران بوده است.
ویژگی‌های آغازیانویژگی‌های آغازیان در موارد زیر قابل بررسی است:
1- تعداد سلول‌ها
بعضی از آغازیان تک سلولی هستند و بعضی پرسلولی هستند.2- نوع تغذیهبعضی از آغازیان فتوسنتزکننده‌اند و بعضی از آن‌ها هتروتروف هستند. آغازیان فتوسنتزکننده کلروپلاست دارند. بعضی از آغازیان در حضور نور فتوسنتز می‌کنند و درصورتی‌که نور نباشد هتروتروف می‌شوند. اوگلنا نمونه‌ای از این آغازیان است.
آغازیان هتروتروف به‌شکل‌های انگل، شکارچی و کودرست وجود دارند. کودرست‌ها از بقایای جانداران تغذیه می‌کنند. تولید مثل جنسی در آغازیان تک سلولیآغازیان تک سلولی هنگام تولید مثل جنسی با انجام تقسیم میتوز، سلول‌های گامت را به‌وجود می‌آورند. این سلول‌ها باهم لقاح می‌دهند و سلولی به‌ زیگوسپور(Zygospore) ایجاد می‌کنند. زیگوسپور دیواره‌ی ضخیمی دارد و می‌تواند در شرایط ساعد تا مدت‌ها باقی بماند. وقتی شرایط محیطی مناسب شد، با انجام تقسیم میوز، سلول‌های هاپلوئید ایجاد می‌شوند. این سلول‌ها با پاره‌کردن دیواره‌ی زیگوسپور از آن خارج می‌شوند. هرکدام از این سلول‌ها با انجام تقسیم میتوز تعداد زیادی آغازی تک سلولی تولید می‌کنند. تولید مثل جنسی در آغازیان پرسلولی• تناوب نسل (Alternation of generation)
در آغازیانی که تناوب نسل دارند، دو ساختار مجزا در چرخه‌ی زندگی فرد دیده می‌شود:
1- ساختار گامتوفیت که سلول‌های آن‌ هاپلوئیدی است و گامت‌ تولید می‌کند.
2- ساختار اسپوروفیت که سلول‌های آن دیپلوئیدی است و هاگ تولید می‌کند. • همجوشی (conjugation)
در این نوع تولید مثل جنسی محتویات سلولی از یک فرد به فرد دیگر منتقل می‌شود و با ادغام هسته‌ها،‌ سلول تخم یا زیگوت تشکیل می‌شود. زیگوت در محیط مناسب می‌روید. گوناگونی آغازیانآغازیان را در چهارده شاخه قرار می‌دهند انواع آغازیان را در جدول مشاهده می‌کنید. آمیب‌ها (Amoebas)
در آب‌های شور، شیرین و خاک‌های مرطوب زندگی می‌کنند. وسیله‌ی حرکتی آمیب‌ها پاهای کاذب است که علاوه بر حرکت از آن‌ها برای گرفتن غذا نیز استفاده می‌کنند. تولید مثل غیرجنسی و جنسی دارند. آمیب‌ها هتروتروف‌اند. بیش‌تر آن‌ها زندگی آزاد دارند، اما بعضی از آن‌ها مانند آمیب مولد اسهال خونی، انگل‌اند. روزن ‌داران (Foraminifera)
این آغازیان هتروتروف‌اند و در دریاها زندگی می‌کنند. روزن‌داران پوسته‌ی سخت آهکی دارند. این پوسته منفذدار است. پاهای کاذب آن‌ها از منافذ روی پوسته بیرون می‌آید. انباشته شدن پوسته‌های آهکی روزن داران نوعی سنگ آهکی را ایجاد می‌کند. دیاتوم‌ها (Diatoms)
دیاتوم‌ها دیپلوئیدند و در اقیانوس‌ها و دریاچه‌ها زندگی می‌کنند. دیاتوم‌ها دیواره‌ی سلولی دو قسمتی دارند که یک نیمه‌ی آن کوچک‌تر از نیمه‌ی دیگر است و نیمه‌ی کوچک درون نیمه‌ی بزرگ‌تر جای می‌گیرد. جنس دیواره سیلیسی است و معمولا دارای تزئیناتی است. دو نوع تقارن شعاعی و دوطرفی در دیاتوم‌ها دیده می‌شود. دیاتوم‌ها فتوسنتزکننده‌اند. به‌همین دلیل از مهم‌ترین تولیدکننده‌های زنجیره‌های غذایی در آب‌ها هستند. هم‌چنین پوسته‌ی سیلیسی دیاتوم‌ها، آن‌ها را از نظر اقتصادی نیز ارزشمند کرده است. پوسته‌های خالی دیاتوم‌ها رسوبات ضخیمی را تشکیل می‌دهند که از آن‌ها برای ساخت سنگ سمباده استفاده می‌شود. تولید مثل دیاتوم‌ها
روش معمول تولید مثل دیاتوم‌ها، تولید مثل غیرجنسی است. هنگام تولید مثل غیرجنسی با انجام تقسیم میتوز محتویات سلولی آن دو برابر می‌شود. دو پوسته از هم جدا می‌شوند و هر نیمه، نیمه‌ی کوچک‌تر متناسب با اندازه‌ی خود را می‌سازد. نتیجه‌ی این تولید مثل ایجاد نسلی از دیاتوم‌هاست که بسیار کوچک شده‌اند. در چنین وضعیتی دیاتوم از پوسته‌ی خود بیرون می‌آید و با تشکیل گامت‌ و سپس ایجاد سلول تخم دیاتوم‌های جدیدی را به‌وجود می‌آورد. دیاتوم‌های حاصل از این نوع تولید مثل بعد از اینکه به‌اندازه‌ی کافی بزرگ شدند، دیواره‌ی سلولی را می‌سازند. جلبک‌ها(Algae)جلبک‌ها فتواتوتروف هستند. بعضی تک سلولی و بسیاری دیگر پرسلولی‌اند. جلبک‌ها اگرچه در زیستگاه‌های گوناگونی ‌زندگی می‌کنند؛ اما بیش‌تر آن‌ها آبزی‌اند.بعضی از جلبک‌ها به‌صورت کلنی هستند؛ یعنی گروه‌های سلولی به هم‌دیگر متصل شده‌اند که گاهی غلافی از لعاب آن‌ها را می‌پوشاند. بعضی از جلبک‌ها به‌صورت رشته هستند. این رشته‌ها ساده و یا منشعب‌اند. ممکن است در هر سلول رشته بیش از یک هسته باشد. در بعضی از رشته‌ها دیواره‌ی عرضی بین سلول‌ها وجود ندارد که حالت سینوسیتی(Coencytic) را ایجاد می‌کند.
جلبک‌ها با همه‌ی گوناگونی که دارند، براساس نوع رنگیزه در سه گروه عمده‌ی جلبک‌های سبز، جلبک‌های قرمز و جلبک‌های قهوه‌ای دسته بندی می‌شوند. جلبک‌های سبز (Green algae)بیش از 7500 گونه در گروه جلبک‌های سبز قرار دارد که ساختار، چرخه‌ی زندگی و زیستگاه‌های متنوعی دارند. بیش‌تر جلبک‌های سبز در آب‌های شیرین زندگی می‌کنند؛ اما بعضی از گونه‌ها در آب‌های شور، یخچال‌های طبیعی، خاک‌ها و یا حتی در بخش‌های سایه‌ی دیوار ساختمان‌ها زندگی می‌کنند. بعضی از جلبک‌های سبز با گیاهان و جانوران و قارچ‌ها زندگی همزیستی دارند. وجود خصوصیات مشترک و مهم بین گیاهان و جلبک‌ها سبب شده است تا منشاء گیاهان را جلبک‌های سبز بدانند. مثلا رنگیزه‌های فتوسنتزی جلبک‌های سبز همانند رنگیزه‌های فتوسنتزی گیاهان است. جلبک‌های سبز هردو نوع تولید مثل جنسی و غیرجنسی را دارند. کلامیدوموناس(Chlamydomonas) جلبک سبز تک سلولی است که چرخه‌ی زندگی آن را در شکل مشاهده می‌کنید. جلبک‌های قرمز (Red algae)
تقریبا 3900 گونه جلبک در این گروه وجود دارد. جلبک‌های قرمز عمدتا در دریاها زندگی می‌کنند و به‌صورت رشته‌های میکروسکپی و یا انشعابات برگ مانند دیده می‌شوند. رنگ قرمز جلبک‌های قرمز به‌دلیل وجود رنگیزه‌ی فیکواریترین(Phycoerytherin) است. فیکواریترین که قرمز رنگ است، نور آبی را جذب می‌کند. نور آبی به‌دلیل قدرت نفوذی که دارد در آب‌های عمیق نفوذ می‌کند. در دیواره‌ی سلولی بعضی از جلبک‌های قرمز، کربنات کلسیم وجود دارد. بعضی از جلبک‌های قرمز برای تهیه آگار(Agar) استفاده می‌شوند. چرخه‌ی زندگی جلبک‌های قرمز معمولا از نوع تناوب نسل است. جلبک‌های قهوه‌ای (Brown algae)حدوداً 1500 گونه جلبک قهوه‌ای وجود دارد که بیش‌تر آن‌ها در دریاها زندگی می‌کنند. کلپ‌ها(Kelp) بزرگ‌ترین گروه جلبک‌های قهوه‌ای هستند که در نواحی ساحلی رشد می‌کنند. بعضی از کلپ‌ها حالت شناور دارند. این کلپ‌ها با رشد و تکثیر رویشی سریعی که دارند، حجم عظیمی از کلپ‌ها را در اقیانوس‌ها ایجاد می‌کنند. نوعی کلپ‌ به‌ ماکروسیستیس (Macrocystis) ظاهری شبیه گیاهان دارد.

باکتری

مقدمه

در عمل باکتریهایی که دارای خواص یکسانی باشند بندرت یافت می‌شوند، حتی باکتریهایی که از یک سلول منشا می‌گیرند ممکن است از نظر یک یا چند صفت با یکدیگر متفاوت باشند. این تفاوتها نتیجه تغییراتی است که به علت جهش ژنی یا موتاسیون در سلولهای باکتریایی پدید می‌آید. این باکتریهای تغییر یافته ، موتانت Mutant نامیده می‌شوند که از نظر بعضی از خواص نظیر ساختمان آنتی ‌ژن ، حساسیت در مقابل آنتی بیوتیکها و ... با سایر باکتریهای مشابه اختلاف دارند.

سهولت تغییرپذیری در باکتریها مربوط به سرعت تقسیم آنهاست. زمان تقسیم یا مدت زمانی که برای تولید یک سلول جدید در باکتریها لازم است، حدود 2 دقیقه و در مورد انسان 20 سال است. مثلا یک سلول باکتری در مدت 18 ساعت 54 نسل بوجود می‌آورد. درحالیکه برای ایجاد همین تعداد نسل انسان بیش از 1000 سال زمان لازم است. پس جهش ژنی در باکتریها نسبت به موجودات عالی خیلی سریع و قابل ملاحظه است.

تفاوت یوکاریوتها با باکتریها

در کره خاکی تنها دو نوع سلول توسط کلیه ارگانیسمهای زنده تولید می‌شود. سلولهای پروکاریوت (یا هسته ابتدایی). در این گروه هسته ، فاقد غشا است و شامل کلیه باکتریهاست. پروکاریوتها شامل یو‌باکتریها (باکتریهای حقیقی) و آرکئی باکترها (باکتریهای قدیمی) است. اما گروه دیگر یوکاریوتها هستند که دارای غشای هسته و هسته حقیقی می‌باشند. اینگونه هسته در تمام ارگانیسمهای دیگر مانند Algae (جلبکها) Fungi (قارچها) ، پروتوزوئرها (protozoa) و گیاهان (Plant) و جانوران (Animals) یافت می‌شود. پاتوژنهای انسانی تنها در میان یوباکتریها یافت می‌شوند.

مشخصات سلول باکتری

اکثر باکتریها پوشش سلولی (cell envelope) تولید می‌کنند که شامل غشای پلاسمایی ، دیواره سلولی (cell wall) و پروتئینها و پلی ساکاریدهای تشکیل دهنده آن می‌باشد. بعضی از باکتریها کپسول یا لایه چسبنده تولید می‌کنند. فیلامانهای خارجی (فلاژل و پیلی) ممکن است در باکتریها بوجود آید. دیواره سلولی ، ساختمان سخت و مقاومی است که پروتوپلاست را احاطه کرده و آن را از آسیب فیزیکی و شرایط کاهش فشار اسمزی محیط خارج حفاظت می‌کند. معمولا به باکتری اجازه می‌دهد تا در برابر سطح وسیعی از شرایط محیطی ایستادگی کند پروتوپلاست از غشای سیتوپلاسمی و محتویات آن تشکیل شده است.

از نظر محتویات سلولی ، باکتریها سلولهای ساده‌ای هستند. ساختمان اصلی سیتوپلاسم آنها شامل شبکه فیبریلی کروماتین مرکزی یا نوکلئوتید (Nucleoid) می‌باشد که توسط سیتوپلاسم بی‌شکل حاوی ریبوزوم‌ها احاطه شده‌است. اجسام انکلوزیون سیتوپلاسمی یا گرانولهای ذخیره انرژی ، بسته به گونه‌های باکتری ماهیت شیمیایی متفاوتی دارند و مقدار آنها به مرحله رشد و محیط بستگی دارد. بعضی از ساختمانهای سلولی از قبیل آندوسپورها فقط به تعداد کمی از باکتریها محدود می‌شوند.

طبقه بندی باکتریها

باکتریهای پست

این باکتریها تک یاخته‌ای بوده و اگر کروی یا بیضوی باشند، کوکوس و اگر میله‌ای شکل یا دراز باشند، باسیل و اگر خمیده باشند ویبریون و چنانچه مارپیچی شکل و غیرقابل انعطاف باشند، اسپریل و اگر فنری و قابل انعطاف باشند، اسپیروکت نامیده می‌شوند.

باکتریهای عالی یا رشته‌ای

این باکتریها رشته مانند و اغلب غلاف‌دار هستند و اغلب اوقات شاخه‌های حقیقی ایجاد کرده ، میسلیوم تشکیل می‌دهند و چون تشکیلات منشعب ایجاد می‌کنند، لذا اکتینومیست نامیده می‌شوند. بنابراین باکتریها از نظر شکل به 6 گروه گرد ، دراز ، خمیده ، مارپیچی ، فنری و منشعب تقسیم می‌شوند.

اجزای ساختمانی باکتریها

فلاژلها (Flagella)

فلاژلها ، فیلامانهای پروتئینی به طول و قطر یکنواخت می‌باشند و موجب تحرک شبیه به شنای سریع و مستقل اغلب باکتریها پاتوژنیک می‌گردند فلاژل در سه قسمت فیلامان ، قلاب و جسم پایه تشکیل شده است. پایه فلاژل در غشای پلاسمایی قرار گرفته است. لنگرگاه و تعداد فلاژل در باکتریها فرق خواهد کرد.

فیمبریاها

فیمبریاها که پیلی هم نامیده می‌شوند، فیبریلهای شبیه مو هستند به اندازه 0.004 تا 0.008 میکرون هستند. این ارگانل با میکروسکوپ الکترونی در سطح باکتریهای مختلف قابل رویت هستند. آنها مستقیم‌تر ، نازکتر و کوتاهتر از فلاژلها هستند. این رشته‌ها در غشای پلاسمایی سلول میکروبی لنگر می‌اندازد.

هسته باکتری

هسته سلول را میتوان بعد از رنگ آمیزی اختصاصی با میکروسکوپ نوری مشاهده کرد. در مقایسه با سلولهای عالی مواد ژنتیکی باکتریها و سایر سلولهای پست پراکنده ، ساده و بدون پوشش و کروموزوم حلقوی است غشای هسته وجود ندارد و کروموزوم به مزوزوم فرورفته در غشای سیتوپلاسمی چسبیده است. در سالهای اخیر پروتئینهای شبیه هیستون در باکتریها کشف شده است که احتمالا نقش مشابه هیستونها را در کروماتینهای سلولهای یوکاریوت ایفا می‌کنند.

سیتوپلاسم

بیش از 50 درصد پروتئین سلول در سیتوپلاسم قرار دارد و آنزیمهای متابولیسمی راههای گلیکولیز و بسیاری از آنزیمهای چرخه کربس ، انواع کاتالازها ، دهیدروژنازها ، و مواد حد واسط چرخه های متابولیکی در سیتوپلاسم وجود دارد. روابط اتمی ، یونی و الکترونی بین ترکیبهای مختلف سیتوپلاسمی با نظم خاص فعالیتهای حیاتی را ظاهر می‌سازد.

پوشش سلول (Cellenvelope)

کپسول و لعاب (Capsoles)

قدرت بیماری‌زایی پاتوژنها اغلب با تولید کپسول همراه است. باکتریهای کپسول‌دار در محیط جامد ، کلنیهای مخاطی (Mucoid) یا صاف (Smooth) می‌سازند. در مقابل باکتریهای فاقد کپسول کلنیهای خشن (Rough) دارند. اگر باکتری قدرت کپسول‌سازی خودش را از دست بدهد در مقابل قدرت ویرولانس (بیماریزایی) خود را از دست داده و در مقابل دستگاه ایمنی بدن میزبان تاب مقاومت نخواهد داشت.

دیواره سلولی

دیواره سلولی باکتریها بی‌نهایت پیچیده است و لایه سفت و سختی را در اطراف باکتریها ایجاد می‌کند که سلول را از گسیختگی و متلاشی شدن در مقابل فشار اسمزی خارج سلول محافظت می‌کند. همچنین دیواره محل تجمع عوامل آنتی‌ ژن می‌باشد که باکتریها را توسط این آنتی ‌ژنها از هم تمیز می‌دهند. باکتریها با روش رنگ‌آمیزی گرم (Gram stain) به دو دسته تقسیم می‌شوند.

گرچه هر دو گروه یعنی باکتریهای گرم مثبت و منفی دارای دیواره می‌باشند ولی فرق بین این دو گروه مربوط به خواصی است که در ساختمان دیواره سلولی آنها وجود دارد. اساس ساختمان در دیواره سلولی باکتریهای گرم مثبت یک لایه ضخیمی است از پپتیدوگلیکان (Poptidoglycan) ، ولی در باکتریهای گرم منفی ضخامت آن به حداقل می‌رسد.

غشای سیتوپلاسمی

غشای سیتوپلاسمی غشای داخلی نیز نامیده می‌شود. غشای سیتوپلاسمی باکتریها مشخص بوده و از فسفو لیپید و پروتئین ساخته شده است. این غشا در پروکاریوتها از غشای سیتوپلاسمی در یوکاریوتها به علت نداشتن استرول متمایز می‌شود. چین‌خوردگیهای غشای سیتوپلاسمی به درون سلول ساختارهای ویژه‌ای به نام مزوزوم ایجاد می‌کند که کروموزومهای باکتریها به مزوزومها متصل هستند. غشا همچنین به عنوان یک سد اسمزی برای سلول عمل می‌کند و دارای سیتوپلاسم انتقال دهنده برای مواد محلول است و انتقال تولیدات سلولی را در مقابل با محیط خارج سلولی تنظیم می‌کنند.

تولیدمثل باکتری

باکتریها به روشهای تقسیم مستقیم ، آمیختگی ، قطعه قطعه شدن یا بوسیله کنیدی و همچنین جوانه زدن تکثیر می‌یابند. برخی باکتریها توانایی ایجاد هاگ درونی را دارند. هاگ سبب مقاومت باکتری در برابر عوامل نامساعد محیط می‌شود. هر باکتری فقط یک هاگ می‌سازد و از هر هاگ یک باکتری بوجود می‌آید.

قارچها

قارچ ها تالوفیتهای فاقد سبزینه هستند. برخی از صفات قارچ هاست مشابه صفات جانواران و برخی دیگر شبیه صفات گیاهان است. قارچ ها بر خلاف باکتریها و جلبکهای سبز – آبی که فاقد هسته حقیقی اند عموماً هسته ای مشخص دارند.
مواد ذخیره ای در قارچها به شکل گلیکوژن و یا چربی است و چون فاقد کلروفیل هستند نمی توانند مستقیماً کربن هوا را جذب کرده از آن مواد لازم برای رشد خود بسازند. قارچها مجبورندکربن لازم را برای ادامه حیات از موادی مثل گلوسیدها که در ترکیب شیمیایی آنها کربن وجود دارد بدست آورند.
عده ای از قارچها کربن و ترکیبات آنرا از بدن جانوران یا گیاهان می گیرند و عده ای دیگر روی مواد آلی و بازمانده گیاهان یا لاشه جانواران و یا کود بسر برده، مواد غذایی را از آنها اخذ می کنند. بنابراین همه قارچها ناخودزی یا ناخود کفا ( هتروتروف Heterotroph) بوده و بر حسب نوع زندگی به سه گروه زیر تقسیم میشوند.

آنتی بیوتیک

اطلاعات اولیه

آنتی بیوتیکها مواد شیمیایی هستند که از میکروارگانیسمهایی مانند قارچهای میکروسکوپی و باکتریها گرفته می‌شوند و از ادامه زندگی سلولهای یوکاریوتها یا پروکاریوتها جلوگیری نموده و یا مانع تکثیر آنها می‌شوند. اجزای سازنده آنتی بیوتیکها بسته به کاری که انجام می‌دهند متفاوت است. بیشتر آنتی بیوتیکها بر روی هر دو نوع سلول پروکاریوتها و یوکاریوتها اثر می‌کنند و به همین دلیل نمی‌توان همه آنها را از نظر درمانی برای انسان مورد استفاده قرار داد.

آنتی بیوتیکها روی واکنشهای بنیادی یک سلول اثر می‌کنند. بعضی از آنها خاصیت ضد سرطانی دارند زیرا اثر آنها بیشتر روی سلولهایی است که در حال تقسیم سریع هستند و به همین دلیل باکتریها و سلولهای مغز استخوان که سازنده گویچه‌های سفید خون و گویچه‌های قرمز خون می‌باشند و همچنین سلولهای سرطانی در مقابل آنتی بیوتیکها حساسیت بیشتری دارند.

تاریخچه

مدتها قبل از کشف پنی‌سیلین بشر آموخته بود بطور تجربی بعضی مواد خام را به عنوان عامل ضد میکروب مورد استفاده قرار دهد. 600 - 500 سال قبل از میلاد ، چینیها شیره کپک زده لوبیای شور را برای درمان عفونتها بکار می‌بردند. اصطلاح آنتی بیوز (Antibiosis) اولین بار در سال 1889 بوسیله ویلمین برای توجیه ماهیت رقابتی جوامع بیولوژیک که در آن فقط قویترین و اصلح‌ترین زنده می‌ماند بکار برده شد و چند سال بعد این اصطلاح برای آنتاگونیسم میکروارگانیسمها نیز مورد استفاده قرار گرفت. به دنبال کشف پنی‌سیلین بوسیله فلیمینگ در سال 1929 دوبوس در سال 1939 آنتی بیوتیک تیرو تریسین را از باکتری باسیلوس برویس بدست آورد.

آنتی بیوتیکهای مهار کننده همانند سازی DNA

آنتی بیوتیکهایی که از همانند سازی DNA جلوگیری می‌کنند عبارتند از:میتومیسین (Mytomycin) که به دو رشته DNA مکمل متصل شده و از جدا شدن آنها از یکدیگر جلوگیری می‌کند. آنتی بیوتیک دیگری به نام اکتینومایسین D درغلظتهای زیاد همانندسازی DNA را مهار می‌کند. این آنتی بیوتیک دارای دو حلقه مسطح با پیوندهای مضاعف است و می‌تواند خود را بین نوکلئوتیدها جای داده و بدین ترتیب همانند سازی را مختل کند.

آنتی بیوتیکهای مهار کننده سنتز RNA

اکتینومایسین آنتی بیوتیکی است که به DNA (به باز گوانین) متصل شده و از سنتز RNA پیک جلوگیری می‌کند. از این آنتی بیوتیک در پژوهشهای بیوشیمی برای مطالعه اثر برخی از مواد شیمیایی بر روی سنتز RNA پیک استفاده می‌شود مثلا برای تعیین طول عمر RNA پیک. اکتینومایسین یکی از داروهای ضد سرطانی خوب محسوب می‌شود. آنتی بیوتیک ریفامپسین با آنزیم RNA پلیمراز ترکیب شده و سنتز RNAها را متوقف می‌کند.

آنتی بیوتیکهای مهارکننده پروتئین سازی

موثر در پروکاریوتها

تعداد زیادی از این آنتی بیوتیکها وجود دارد که به بعضی از آنها اشاره می‌شود. یورین تری کربوکسیلیک اسید در مرحله آغازی سنتز پروتئین ، آنیزومایسین و کلرامفنیکل و تتراسایکلین در مرحله طویل شدن و تتراسایکلین و استرپتومایسین در مرحله آخر از پروتئین سازی ممانعت به عمل می‌آورند.

موثر در یوکاریوتها

پورومایسین و اسپارسومایسین و استرپتومایسین از پروتئین سازی در یوکاریوتها جلوگیری می‌کنند.

منابع و اختصاصات برخی از آنتی بیوتیکهای متداول

خصوصیات آنتی‌بیوتیک موفق برای درمان بیماریها

یک آنتی بیوتیک وقتی می‌تواند برای درمان بیماریها با موفقیت بکار رود که دارای خصوصیات زیر باشد.

• روی عامل بیماری اثر داشته باشد بدون اینکه آثار جانبی سمی قابل توجهی ایجاد نماید.
• باید به حد کافی پایدار باشد بطوری که بتوان آنرا از محیط کشت جدا نمود و برای مدت معقولی ذخیره کرد بدون اینکه اثرش کاهش یابد.
• سرعت دتوکسیفیکاسیون (سم زدایی) و دفع دارو از بدن به گونه‌ای باشد که غلظت کافی را برای مدت معینی در خون نگاه داشته و احتیاجی به دوزهای مکرر نباشد.
• دفع دارو به حد کافی سریع و کامل باشد و پس از قطع مصرف دارو بطور کامل دفع گردد.

مقاومت بر علیه آنتی بیوتیکها

در هر یک میلیون تقسیم سلولی یک جهش یافته را می‌توان یافت که به یک آنتی بیوتیک مقاوم باشد. هر گاه این جهش در بیمار تحت درمان با آنتی بیوتیک رخ دهد، جهش یافته قدرت زنده ماندن بیشتر از سایر میکروارگانیسمهای میزبان را دارا بوده و در مدت کوتاهی تعداد آنها افزایش می‌یابد و از اینرو درمان با همان آنتی بیوتیک نتیجه مطلوبی بدست نمی‌دهد. و باید آنتی بیوتیک دیگری جایگزین آن شود.

چشم انداز

با تکیه بر آنتی بیوتیکها جهت کنترل عفونتهای میکروبی بدون شک پزشکان به تکنیک سترونی توجه زیادی معطوف نداشته و بدون تشخیص دقیق مکان به درمان عفونتهای میکروبی پرداختند. این روش غالبا قبل از پیدایش میکروارگانیسمهای مقاوم به آنتی بیوتیکهای بدون نسخه در دسترس عموم قرار گرفت و مصرف بیش از حد آنها در درمان بیماریها موجب پیدایش حساسیت و آلرژی در بسیاری از افراد گردید.